Elfentuin: WORKSHOP 11 DECEMBER VINKEVEEN

donderdag 24 november 2011

WORKSHOP 11 DECEMBER VINKEVEEN

11 DECEMBER 2011 VAN 10:00 TOT 17:00 GEHELE DAG INLOOP WORKSHOPS

LOCATIE WEDEROM DE PRACHTIGE VEENDERIJ, GROENLANDSEKADE 59, TE VINKEVEEN

MAXIMALE DUUR WORKSHOP 2 UUR - KOSTEN 25,-- P.P.

MOCHT JE VRAGEN HEBBEN, MAIL DAN ELFENTUIN@GMAIL.COM
OF BEL: 030-7078309 OF 06-43204080

Ook december ben ik weer te gast in de Veenderij en natuurlijk helemaal leuk als jij ook komt.....

Deze maand is er gelegenheid je eigen kerstcadeautjes te maken van 2e kans kleding...Knetter leuke beenwarmers voor je zus, een stoere muts voor je vader, kleurige handwarmers voor je moeder, de lievelingstrui van je dochter vermaken tot sexy minirok voor je zelf..... Kortom je kunt je weer helemaal uitleven bij mij in de workshop 2e kans kleding tijdens FRUTS JE KUNST

Hieronder een impressie van de vorige 2 keren:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2412760711443.2131654.1024030936&type=3

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2530775621742.2134966.1024030936&type=1

Je bent de gehele dag welkom om binnen te lopen. Alle workshops duren maximaal 2 uur...

Kosten voor mijn workshop zijn 25,-- euro.

Ik zal weer diverse nieuwe kledingstukken exposeren en ze mogen een nieuwe eigenaresse krijgen...

Ik zou het super vinden, je te mogen begroeten!!!!

Tijdens deze dag worden er verschillende andere workshops gegeven:

Mozaïek, kerst placemats maken, halfedelstenen ringen maken, vilten/zijde sjaals enzo...

Ook kun je een prachtige reading Tarot laten doen bij Bhasha, of je laten masseren door Koos Splinter... Een aanrader, beide!!!

Er zijn weer met liefde bereide broodjes en soep!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Een andere samenleving!door nicole Recourt

Heb jij ook het verlangen bij te dragen aan een nieuwe samenleving? Zou het niet leuk zijn als jij ook mensen bij elkaar zou brengen, die een initiatief, een idee, of al op een concrete wijze werken die aansluit bij een nieuwe samenleving. Een samenleving waarin we verantwoording voor onszelf en elkaar dragen. Een samenleving waar gezonde onbespoten voeding vanzelfsprekend wordt, waar de kinderen weer kind mogen zijn, waar mensen elkaar erkennen, waar het besef doordrongen is dat vriendelijkheid jezelf en de ander een goed gevoel geeft.Een samenleving waarin we creeren vanuit overvloed en vertrouwen, inplaats van winstbejag, geen gezweef, maar praktisch handelen. Wat ik om mij heen zie, zijn altijd fragmenten van de circel, maar nooit een holistische kijk die een hele nieuwe circel vormt..... Wil je meer van deze oproep lezen of het artikel wat ik erover geschreven heb? Mail me dan elfentuin@gmail.com

Eigenwijsheid door Nicole Recourt

Ik las een stukje van Osho over slimme en domme mensen die de tempel in stand houden. De slimme mensen waren de priesters die een onbegrijpelijke taal spraken die de mensen naar de tempel lokte en de domme mensen de gene die de priester volgde de tempel in om met open mond en een serieus gezicht naar zijn woorden te luisteren. De mensen keken op tegen de priester, want hij sprak de taal van God en daar moest je heel geleerd voor zijn. Eigenlijk verhief de priester zich op een troon en maakte de domme mensen zich ondergeschikt aan hem, probeerde te begrijpen wat de priester hun vertelde, omdat ze net als iedereen worstelde met hun gevoel van afgescheidenheid. De rol van de priester is zo overtuigend neergezet en word in stand gehouden door de mensen die het mogelijk maken dat de priester op zijn troon blijft zitten..... Wil je de hele column lezen, mail me dan elfentuin@gmail.com

Ode aan de spiegel van de maatschappij door Nicole Recourt

Je doorgroefde gelaat, vaak ongeschoren. Diep droeve blik zonder expressie. Wat bracht jou tot je diepste dalen? Waar het recht van het sterkste geldt. Slapend onder een kartonnen deken. Je poriën zijn zwart. Nicotine kleeft als een bruid aan je wijsvinger. Bedachtzaam krab je door je haar Rouwranden onder lange nagels. Voor je staat de stille getuige van blik en glas. Naast al je bezittingen gehuld in plastic. Waar je jezelf mee overeind houdt. Waar je bestaan om draait. Door iedereen uitgekotst. Weet je niet meer wat je 5 minuten geleden deed. Degene die zich om jou bekommert geeft je koffie met broodjes. Dat is je enige structuur in je vrije bestaan. Hoe vrij ben je als je niet zonder alcohol en drugs kan bestaan? Hoe ziet je wereld er dan uit? Hele column lezen? Mail me dan elfentuin@gmail.com

Blijdschap van het helen door Nicole Recourt

Wat mooi,wat mooi! Dat je groeit en het mij deelt. Zo mooi, zo mooi! Dat ik naast je sta, als jij jezelf heelt.***** Als ik niet naast je stond. Waar sta ik dan? Als je niet mijn lief was. Was ik het dan voor mezelf?***** Wat fijn, wat fijn! Dat ik groei en het jou deel. Zo mooi, zo mooi! Dat jij naast mij staat en geniet als ik heel.***** Als jij niet naast mij stond. Waar stond je dan? Als ik je lief niet was . Was jij het dan voor je zelf? ***** Als we naast elkaar staan. Zij aan zij. Als de sterren naast de maan. Als de druppels in de regen. Wat houdt ons in godsnaam dan nog tegen? Om voluit het leven te beleven!***** Als we naast elkaar staan. Blij, zo blij! Als lachsalvo’s op reis gaan. Straal van inspiratie onze liefde bezingt. Laat dan iedereen dit met ons delen. Dit waanzinnige feest van het helen!***** Dus lach en dans door alle mazen! De dans van beminden en geliefden! De dans van zotte dwazen! Drink onze nectar en dompel mee. In de dronken geneugten van ons twee.***** elfentuin@gmail.com

Cadeautjes die de tijd stil zetten

Aangezien er rondom mij heen en ook in mijn persoonlijke leven de nodige orkanen gewoed hebben van hardnekkige doch gewenste levenslessen en het daarbij behorende gevoel van; “Houd dit nou nooit op… Nee, niet zolang ik het nog niet helemaal begrepen heb dus”. Besluit ik nu mijn aandacht eens te gaan richten op alle cadeautjes die ik afgelopen periode heb ontvangen.
Zo liep ik enige weken geleden een supermarkt in om nog gauw even wat boodschappen te doen. Met de nadruk op even gauw dit en even gauw dat en dan gauw naar de kassa, want tijd is beperkt in de tijdsindeling van deze maatschappij. Voor mij stond een jongeman van de autoverkoopschool in driedelig pak, een iets wat arrogante uitstraling en achter de kassa zat een Arabisch meisje met donkere krullen en een stralende blik. Bij elke handeling die contact vereiste was dit een contact wat bijna op verliefdheid leek, zo straalde ze naar hem. Ik sloeg het geamuseerd gade. De jongen gaf geen sjoege toen ze vroeg of hij het kassabonnetje wilde en liep iets mompelend door, bedacht zich, kreeg een lichte blos op zijn wangen en zei;” Doe mij toch maar een bonnetje…” Wat zij hem met een bijna devote blik overhandigde onderwijl hem nog een fijne dag wensend. Het was mijn beurt en tot mijn verbazing viel ook mij deze speciale behandeling ten deel. Ik werd door haar geholpen alsof ik de bijzonderste persoon ter wereld was voor haar, iemand die heel dierbaar is. Iedere oogopslag was een vuurwerkuitbarsting van intense vreugde over het feit dat ik voor haar kassa stond. Zonder enig spoortje van verlegenheid of ongelijkheid en in pure onschuld. Ik vroeg me af of iemand haar dit ooit verteld had en als dank voor dit bijzondere moment vertelde ik haar hoe groot het geschenk was dat zij mensen gaf en ze straalde nog meer. Zo simpel kan een cadeau zijn en tegelijkertijd van onschatbare waarde, daar haar blik nog in mijn geheugen gegrift staat. Vervolgens liep ik tegen een flyer aan van een prachtig schilderij en krijg ik nu les van een bijzonder begaafde kunstenares in oude meester technieken, waar ik anders beslist voorbij was gelopen in de haast.
In de afgelopen zomervakantie op de terugreis uit Oost Duitsland had mijn vriend, die vooruit reed met de motor een plekje voor de nacht gekregen voor ons bij mensen in hun weiland. Toen ik aan kwam pruttelen met mijn oude Citroen dame, belande ik in een prachtig weitje omgeven door bomen, met een diereneilandje en een huis met honderd prachtig verzorgde konijntjes. Overal stonden bloemen in allerlei kleuren en variaties. Ik kwam net uit een uur file door een dodelijk ongeval, had vierhonderd kilometer gereden, had wegtrekkers door de maagpijn, de kinderen dreinde en kwam aan in een gastvrij oase van rust. De zoon des huize kwam belangstellend een praatje maken met ons, onderwijl wij de tent opzette en eten kookte in de bus. Er stond een sigaretten automaat vooraan de weg en ik was los. Ik moest een ausweiß overleggen in deze automaten en die had ik niet. De jongen bood de zijne aan. Het apparaat slokte gulzig mijn losse euro’s en gaf geen sigaretten en geen geld retour. Nou, dan maar niet roken dacht ik. Komt de jongen even later met een pakje sigaretten aanzetten, want hij vond dit geen reclame voor de automaat op zijn stukje grond. Vervolgens komt een buurman voorbij en maakt ook een praatje, vraagt of we soms water nodig hebben en dat hebben we. Dus de jerrycan ook gevuld. De volgende ochtend in alle vroegte weer alles opbreken en de vrouw des huizes komt langs gewandeld, of we zin in koffie hebben. Een moment later arriveert ze met een rieten mand, met thermoskan dampende koffie, kannetje room, klontjes suiker, mokken en een bordje vers rogge brood met eigen gemaakte jam. Zo lief die kleine warme attenties die de stress doen smelten voor de zon.
Dit alles zo schrijvend, geniet ik nu van de orchidee die ik als een dood vogeltje aantrof in mijn vorige huis. Achtergelaten door de vorige bewoner die boos was weggegaan. Ik redde haar diverse keren van de prullenbakveroordeling en nam haar mee toen wij ook moesten verkassen van deze plek. Na al mijn aandacht heeft ze een eerste bloem in bloei gezet. En ik geloof dat ze het speciaal voor mij heeft gedaan, gewoon omdat ik dat een fijne gedachten vind. De aloeplant die ik als stek heb geplant ,door mijn vriendin uit India meegenomen en welke een maand zielig in haar garage lag te verpieteren, maakt nieuwe loten aan. Ik heb al mijn kruiden meeverhuisd, midden in de zomer en alles heeft zich vermenigvuldigd en staat nog steeds geurend fris groen te zijn om mijn eten te verrijken. De bomen hier rondom mijn nieuwe huis zijn groot, staan majestueus te zijn en vooral gewoon boom. Ze denken niet na, hebben geen stress, hoeven nergens naar toe, treuren niet om de intredende herfst, verkleuren gewoon en laten hun blad al dwarrelend vallen zonder enige angst. Eekhoorntjes doen territoriumvoorstellingen, ze rennen elkaar keihard achterna, om de boom heen cirkelend, waarbij ik op de eerste rij zit en me rot lach om hun acrobatische capriolen en hun brutale koppies. Ik geniet van de momenten als ik zie hoe de wind met de blaadje speelt en wilde passionele dansen door de lucht laat uitvoeren. Zo waaien ook alle overtuigingen weg en is mijn hoofd weer leeg door deze gratis en voor niks cadeautjes.
Mijn neefje is pas geboren en ik voel de kracht in zijn kleine handje om mijn wijsvinger geklemd. Ik zie zijn doorgrondende blik die nog open onbevangen is en zijn dappere klein en kwetsbaar zijn. Dit zien doet mij smelten en de tijd kompleet vergeten. Hem wens ik dat hij in alles schoonheid zal zien. Dat zijn schoonheidservaringen verstilling, vrede en vreugde in hem aanraken. Dat zijn voeten paden van schoonheid zullen bewandelen. Zijn ogen de schoonheid van zijn levens wandeling zullen zien. Zijn oren de schoonheid in al het gesprokene zullen horen. Zijn mond de schoonheid vanuit zijn hart en ziel zal laten klinken. Zijn handen schoonheid zullen creëren, betasten en strelen. Dat al deze zintuigen de tijdsloosheid als een gift zullen uitdragen, door als cadeautjes te zijn voor hemzelf en de ander, welke de tijd even stil zet in alle drukdoenerij.
Zo heb ik dus in mijn orkaanseizoen verschillende ontmoetingen gehad met mensen, dieren en natuurschoon die door hun authentieke manier van zijn, mij de tijd deden vergeten op de momenten dat ik even mezelf gevangen had gezet onder de gevolgen van tijdsdruk. Het kan dus ook op deze manier doordat ik het kan zien. Doordat ik mij immer verwonder over de grootsheid van het leven en zo niet de ander mij daaraan herinnert. Dit zien en voelen verrijkt mijn leven enorm, waardoor de behoefde aan vervulling buiten mijzelf zoeken steeds minder word en mijn ervaringswereld steeds rijker. Voor mij is het leven de grootst boeiende spirituele cursus die niet te evenaren is. En het kost me geen geld, waardoor ik me niet rot hoef te werken om onder andere al die cursussen te bekostigen die mij in het hier en nu brengen. Ik kan het zelf en het ligt op iedere straathoek en op ieder moment voor het oprapen. Hierbij geef ik het aan jou. Zodat als alles even niet meer te verhapstukken valt er een rijkdom in eenvoud te ontdekken valt. Een schatkamer van vaak over het hoofd geziene schatten. Je hoeft alleen maar zelf de deurtjes te openen van je gesloten ogen……

Geniet!

Focussen op je eigen licht door Nicole Recourt/ Mei 2006

Focussen op je eigen licht. Terwijl de wereld gek wordt! Bagdad zichzelf opblaast. Veertienhonderd afgeslachte walvissen. Kinderporno moet gelegaliseerd. En Busch vuurt nieuw strategie-excuus.***** Focussen op je eigen licht. Met alles wat er om je heen gebeurt. Media voeden lustig angstpsychoses. Zwarte ratten rukken op. Kippen krijgen varkenspest. En de Paus wordt zalig verklaard.***** Focussen op je eigen licht. De wereld draait om voetbal. Terwijl Suriname verzuipt door het stuwmeer. Wat erg dat de kerk onder water stond. Hulpgoederen in Venitiaan’s corrupte bendezak. En de bauxiet winning wint vrolijk terrein.***** Focussen op je eigen licht. De krant brand goed in het kampvuur. De tv kan uit. Ik creëer mijn eigen werkelijkheid. Hoe zit het dan met de rest. En weten zij dit ook als ze aan het overleven. zijn?***** Focussen op je eigen licht. Schijn ik op, ja waarop eigenlijk? Op islam haat en vrouwenbesnijdenis. Op stervende kinderen aan honger en diaree. Oh, ik vergeet aids en…. En….. Wilde ik dit echt allemaal meemaken?***** Focussen op je eigen licht. In een complete apocalyptische duisternis. Ik kan de wereld niet redden. Ik keer terug in de simpele basis. Met open zintuigen en gewaarwording. Kan ik alleen maar zijn in compassie.***** Focussen op je eigen licht. Focussen op liefde. In een levensechte destructieve illusie. Is het nulpunt van creatie leegte. De essentie van alle creatie in 3-D. Waar multi-dimentionaal weten doorheen sijpelt!***** Focussen op je eigen licht. Hoe ver strekt de vrije wil. Ben ik nu een egoïst? Dat ik de duisternis niet voed met mijn licht. Maar utopieën schep. Die mijn werkelijke werkelijkheid worden!***** Focussen op je eigen licht. Sommige zullen me een zwevende dromer vinden. Toch zie ik nog steeds schoonheid. Toch zie ik nog steeds mensen kiezen voor. Hier schijn ik mijn licht op. In volle sterkte!***** elfentuin@gmail.com